Kilka propozycji, ale wciąż szukamy własnych pomysłów i notujemy. Pamietać należy, że różne scenki wymagają różnych tytułów. Scenki aktorskie to najtrudniejszy gatunek scenek. Jest to po prostu opowiadanie historii z podziałem na WSTĘP, ROZWINIĘCIE, PUNKT KULMINACYJNY I ZAKOŃCZENIE. O ile sama scenka jest improwizowana, to jednak dialogi są wstępnie przygotowane podczas próby. Występujący sami muszą wyreżyserować historię, przygotować scenografię i poszczególne sceny. W rozmowach nie zaskakujemy się dodatkowymi pytaniami (Pinokio, słyszałam, że się świetnie całujesz), chyba, że tak było ustalone w opracowaniu. Skupieni jesteśmy na efekcie dla widza, dlatego mówimy głośno i gramy czytelnie. Samą scenkę na ogół przygotowujemy 3 razy dłużej niż ją potem odtwarzamy. Wcześniej decydujemy się na konkretne rekwizyty. Można również przygotować kartki do robienia notatek i planu scenki. Skupiamy się na odtworzeniu przygotowanej improwizacji. Można wprowadzić ramy czasowe jej grania (najlepiej 10 do 15 minut). Scenki bliźniacze wymyśliłem dla grup lekko zaawansowanych. Możliwości pracy z nimi są dość duże. Podstawą ich sukcesu jest znajomość grupy i pewna wprawa w pracy z nimi. Oprócz konkretnych scenek, które robimy, są jeszcze inne ćwiczenia związane z nimi. Trudno je wtedy gdzieś zasegregować. Możemy na przykład w Scenkę Aktorską włączyć motyw REKLAMY (nowe Czerwone Czapeczki czy Przepis na pieczeń z wilka). Czyli tu znajdziemy pomysły jak bawić się scenkami, jak je rozwijać jak ma przebiegać myślenie aktorskie. To tu ma pobudzić ucznia słowo SPACER. a nie WALKA ZE SMOKIEM. Scenka dramowa to jakby inna bajka. Nie ma nic wspólnego ze sztuką. Jest zadaniem logicznym, które się wykonuje drogą artystyczną. Wszelka sztuka aktorska jest całkiem zbędna. Jest wiele opracowań scenek dramowych. Na zajęciach teatralnych nie jest praktycznie potrzebna. Stosujemy ją tylko w edukacji. Jeśli z niej korzystamy, musimy koniecznie dbać o to, by nie robić z niej teatru, choć elementy teatralne stosujemy. Scenki inspirowane to najulubieńszy gatunek scenek dla każdego. Wynika to z prostego faktu, że nie trzeba do niej żadnych przygotowań. Bieżemy dwie osoby, robimy proste wprowadzenie i akcja ma się toczyć. Ważna jest tylko odgrywana rola, czyli jej poczucie i wyobraźnia. Może ją zrobić każdy, jeśli tylko nie jest nieśmiały. Staramy się nie przeszkadzać w jej odgrywaniu. Zakazane są rzucane w stronę grających polecenia typu Głośniej, Odwróć się. Czas gry nieograniczony. Skupiamy się jedynie na tym, by nie trwała zbyt krótko. Minimalnie wypada ją grać 3 minuty. Pamiętać! Scenka inspirowana nie jest dla widza, jest tylko dla zabawą odgrywaną rolą!!! Jeśli jest ona świetna w oglądaniu (a na ogół tak jest) to produkt uboczny. Scenki pantominiczne to sposób pracy z ciałem. Nie chodzi to oczywiście o samą sztukę pantomimy. Celem jej jest świadomość ruchów swego ciała. Jesteśmy przyzwyczajeni do poruszania się takiego, jakie wymusza nasze życie - chodzenie, podnoszenie, przesuwanie czy bieganie. W scenkach pantomimicznych staramy się świadomie poruszać. Zobaczyć jakie mięśnie działają w czasie ruchu. Dobry sposób na świadomą relaksację podczas zajęć. Naturalnie najlepiej robić je przy muzyce. Scenki reżyserskie polegają na improwizowanym przygotowaniu krótkiej historii, czy opracowaniu wiersza, kiedy aktorzy przybierają role spotykane w teatrze. Jest tam przede wszystkim reżyser mający wszystko na głowie. Najczęściej są tam też aktorzy grający w tej historii. Dodatkowo mogą być dowolne postacie. Kilka przykładów: Pani, która wciąż podaje wodę reżyserowi, przeszkadzając mu w pracy. Dyrektor teatru, który wciąż obniża koszty przedstawienia (Babcię i mamę Czerwonego Kapturka musi grać ta sama osoba) Celebrytka, koleżanka dyrektora, wymądrzająca się wciąż podczas próby itd Scenka reżyserska musi trwać minimum 5 minut. Górna granica nie jest określona. Szczegónie jeśli w nią są zaangażowane wszystkie dzieci podczas próby. Naturalnie najlepiej ona wychodzi wśród młodzieży i dorosłych.
Rejestr Instytucji Kultury Miasta Wrocławia RIK nr.: 21/94 NIP 896-000-53-25, REGON 000278936 Nr konta bankowego: PL 59 1020 5226 0000 6702 0416 3077 poniedziałek do sobota 1270857600 Klub Myszki Norki funkcjonujący w ramach Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą” ogłasza Ogólnopolski Konkurs dla Dzieci i Młodzieży na Scenariusz Teatralny „Przygody Myszki Norki” w terminie r. Przewodnicząca Jury: Małgorzata celem konkursu jest:• rozwijanie wyobraźni, kreatywnego myślenia,• wpływanie poprzez sztukę na emocje dzieci i konkursu I. Do udziału w konkursie zapraszamy dzieci i młodzież w wieku 6-12 lat. Przyjmujemy zgłoszenia indywidualne oraz grupowe (przedszkola, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze itp.).Konkurs obejmuje trzy etapy:1. – nadsyłanie do – wyłonienie przez jury trzech zwycięzców z każdej kategorii wiekowej. Jury może, również przyznać Wręczenie nagród Warunki konkursu:1. Scenariusz powinien zawierać nie mniej niż 3 strony A4, a nie więcej niż 15 stron, czcionką 12, Times New Roman (dzieci mogą poprosić rodziców o pomoc w przepisywaniu).2. Scenariusz ma przedstawiać przygody Myszki Norki np. wyprawa w góry, podróż dookoła świata i Scenariusz może stanowić całość lub składać się z kilku połączonych ze sobą Scenariusz, oprócz scenek, powinien zawierać didaskalia czyli opis miejsca, zdarzeń Podpisane prace wraz z wypełnioną ankietą należy przesłać na adres:Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą” ul. Łomiańska 5 01-685 Warszawa z dopiskiem: „Przygody Myszki Norki”,lub wysłać na adres mailowy: myszkanorka@ dopiskiem w temacie: „Przygody Myszki Norki”.6. Jury oceni prace, które do r. dotrą do siedziby Fundacji, lub na adres mailowy Klubu Myszki Norki. 7. Prace będą oceniane w dwóch kategoriach wiekowych:• od 6 do 8 lat• od 9 do 12 lat8. Najmłodsze dzieci mogą poprosić rodziców, opiekunów o pomoc w Najbardziej oryginalne pomysły będą najwyżej punktowane przez Nadesłanie pracy na konkurs traktowane jest jako wyrażenie zgody na przetwarzanie danych autora w celach związanych z konkursem oraz równoważne z przekazaniem praw autorskich Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”.IV. Nagrodzone zostaną trzy scenariusze z każdej kategorii oraz prace Scenariusze z pierwszych miejsc zostaną zrealizowane na scenie. O czasie i miejscu zrealizowania autorzy scenariuszy zostaną powiadomieni przez jury. Realizacja nie nastąpi bezpośrednio po rozstrzygnięciu Nagrodami będą książki podpisane przez Przewodniczącą Jury oraz cenne upominki Informacja o wynikach konkursu pojawi się na stronie internetowej Klubu Myszki Norki: Dodatkowo organizatorzy do dnia r. poinformują zwycięzców konkursu telefonicznie o miejscu i terminie wręczenia nagród. Nagrody wręczy Przewodnicząca Dojazd do Warszawy na uroczyste podsumowanie konkursu uczestnik pokrywa we własnym Nagrody nie odebrane bezpośrednio przez laureatów zostaną rozesłane Jury1. Małgorzata Kożuchowska, Przewodnicząca Jury2. Stanisław Kowalski, Prezes Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”,3. Maria Małecka-Rzodkiewicz, Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”. Klub Myszki Norki To Ja, Myszka Norka!!! Zapraszam wszystkie dzieci do mojego Klubu. Klub Myszki Norki istnieje od 2002 roku. Obecnie liczy sobie 5000 członków. Głównym hasłem Klubu jest niesienie pomocy dzieciom niepełnosprawnym przez dzieci zdrowe oraz nawiązywanie przyjaźni. … Więcej Polecamy Oto kilka pomysłów na zabawy rytmiczne, które można z łatwością wprowadzić zarówno w domu, jak i w przedszkolu czy szkole. 1. Bębenkowanie na różnych powierzchniach. Używając różnych przedmiotów jak garnki, pudła czy stoły, dzieci mogą stworzyć własne „instrumenty perkusyjne”. Naucz je kilku podstawowych rytmów i Scenariusze przedstawień potrzebne w przedszkolu, dla nauczycieli przedszkola i klas I-III. Gotowe propozycje, które ułatwią występy przed publicznością zarówno w przedszkolu, w szkole jak i na dużej scenie. Każdy z nich zawiera wiersze, krótkie teksty mówione oraz piosenki. Głównym atutem naszych propozycji są piosenki, tańce, ruch sceniczny oraz rekwizyty. Do każdego utworu muzycznego dołączony jest tekst wraz z opisem układu choreograficznego lub instrumentacji bądź też inscenizacji. Bardzo dobre aranżacje dla dzieci od 4 do 10 roku życia. Wszystkie scenariusze zostały sprawdzone w praktyce pedagogicznej i spotkały się z ogromnym aplauzem. Dobry scenariusz przedstawienia w przedszkolu. Co to znaczy dobry scenariusz? Jednocześnie łatwy i atrakcyjny. Nie za długi, nie za krótki. Urozmaicony, jeśli chodzi o rodzaje prezentacji dzieci, rodzaje aktywności. Z dobrym tekstem, jednocześnie radosnym jak i z przesłaniem. Z dobrą muzyką. Przemyślany, gdzie akcja zaprowadzi widza z punktu A do B i jeszcze po występie widz będzie wspominał go kilka dni lub chociaż godzin. Taki scenariusz przedstawienia, który pozwoli na przeżycie emocjonalne, na reakcję włosków na rękach, dreszczyk i na łezkę toczącą się w oku. A więc warto zadać sobie pytanie, czy scenariusz przedstawienia dla dzieci, który masz zamiar wprowadzić w życie, spełnia chociaż kilka z wymienionych tu zalet? Niektórzy intuicyjnie organizują te spotkania, inni zasięgają porad specjalistów jeszcze inni chodzą na warsztaty, aby nabyć umiejętności czy też znaleźć inspirację, czyli dobre scenariusze przedstawień przeznaczone dla dzieci w wieku przedszkolnym i dla klas I-III. Najlepsi, doświadczeni, kupują scenariusz i wprowadzają go radośnie w życie. Wiem, że studia pedagogiczne przygotowują do tego rodzaju zadań w bardzo niewielkim stopniu i raczej teoretycznie niż natomiast chcą wykonywać swoje zadania jak najlepiej, pragną rozwijać swoich wychowanków, chcą uzyskać aplauz widowni, odbiorców występów, chcą by przełożeni byli z nich dumni no i pragną sami dla siebie mieć sukces, mieć spokój ducha i sprawy pod kontrolą. Niestety impreza okolicznościowa, nawet wg bardzo dobrego scenariusza, czasem może nie wyjść, ponieważ zależy od wielu czynników:- Zależy od tego czy został dobrany odpowiedni repertuar do danego wieku dziecka, do możliwości technicznych własnych i placówki oraz do charakterystyki Istnieją błędne przekonania, że każde dziecko musi recytować – to nie prawda. Równie wartościowy będzie jego śpiew lub taniec czy też zdolności aktorskie, które można pokazać właśnie dobierając odpowiedni Program oparty w większości na recytacji będzie nudny i niezrozumiały (szczególnie u 3–4, a nawet 5–latków). Ważne jest Kolejnym czynnikiem są ludzie, nauczyciele przygotowujący dzieci. Opanowanie i koncentracja podczas imprezy są Nauczyciel, który wciąż jest na scenie, podpowiada bardziej, niż to jest potrzebne, ma chaotyczne, nerwowe ruchy, mówi czy śpiewa za dzieci lub donośnym głosem razem z dziećmi – raczej utrudnia odbiór przez widzów niż pomaga. A więc świadomość bycia na scenie, świadomość, że wszyscy są widziani, czasem podziwiani, czasem krytykowani – jest Wiara we własne siły lub jej brak, również może zakłócić przebieg i dobry odbiór Wystarczy, że nauczyciel się zawstydzi, zdenerwuje, spanikuje i może stracić kontrolęnad przebiegiem imprezy, nad technicznym prowadzeniem np. przy obsłudze odtwarzacza, mikrofonu, Równie ważny jest poziom wiedzy o zasadach stosowania rekwizytów i zasadach Brak wiedzy o zasadach stosowania rekwizytów zamiast wzbogacić występ, może go naprawdę Reakcje dzieci zarówno tych na scenie, jak i towarzyszących rodzicom na widowni. Emocje występujących dzieci są do przewidzenia. Praktycy wyprzedzają fakty i eliminują większość niepożądanych reakcji. A więc wiedza o nich jest bardzo istotna. W tym momencie pracy nad każdym przedstawieniem i scenariuszem przedstawienia imprezy okolicznościowej, warto przejść do etapu porządkowania wszystkich istotnych obszarów. Odpowiednie uporządkowanie i przemyślenia muszą nastąpić na poziomie mentalnym, emocjonalnym oraz w świecie zewnętrznym. Warto pozbyć się blokujących programów, ukrytych w podświadomości. Zbudować odpowiedni stan mentalny, znaleźć sposób na opanowanie tremy, pozbyć się perfekcjonizmu, nadmiernej odpowiedzialności, systematycznie budować poczucie własnej wartości. Po pozbyciu się ukrytych blokad, samopoczucie ulegnie zmianie. Można spojrzeć na świat z innej perspektywy, a to oznacza, że jest gotowość na poukładanie spraw od nowa. Należy zweryfikować cele, efekty jakich się spodziewasz oraz wartości. Trzeba poukładać kroki, dzięki którym dojdziesz do etapu, do którego dążysz, do bycia lepszą wersją siebie, jako pedagog, twórca i reżyser. Czyli przemyśleć scenariusz przedstawienia, czas, efekty wooow, jak uczyć przez zabawę, 4 i: ilustracje, improwizacje, inscenizacje i instrumentacje, uważność na widza, scenę i zakończenie. Na końcu prób, pozwól dzieciom wystąpić samodzielnie. Gdy piosenki są już opracowane muzycznie i ruchowo, choreografie rozpracowane i nauczone, instrumentacja przemyślana i opanowana, dzieci znają swoje dialogi i wiersze. Gdy wiesz gdzie będzie występ i jaki będzie dostęp do sprzętu technicznego i elektronicznego, czas na scalanie wszystkiego w całość zgodnie z gotowym scenariuszem przedstawienia. Celem scalania jest samodzielność. To właśnie na tym etapie nauczyciel mówi dzieciom, że zamienia się magicznie w mamę, tatę, babcię, dziadka lub Mikołaja i idzie usiąść na widownię. Podczas pierwszej takiej próby z pewnością akcja nie zakończy się całkowitym powodzeniem. Dzieci nie będą wiedziały co mają po kolei robić. Dlaczego? Bo nigdy wcześniej tego nie robiły. Nauczyciel natomiast ma zakaz reagowania na niepowodzenie. Najtrudniejsze będzie pozostanie na miejscu widza, ale jednoczesne zapamiętanie lub zanotowanie, gdzie są luki pamięciowe. Kolejnym krokiem będzie pokazanie prawidłowej wersji. I znów na kolejnej próbie nauczyciel idzie na widownię. Za drugim razem będzie znaczna poprawa, a za trzecim już tylko niewielkie braki. Bądź wytrwała i konsekwentna, przedstawienie wg dobrego scenariusza daje gwarancję powodzenia i osiągnięcia celu: braw, dobrej opinii, pochwały, miłości dzieci, zachwytu rodziców, dziadków, koleżanek i dyrekcji. Dostępna zarówno wersja tradycyjna - książka z płytą CD oraz wersja elektroniczna do pobrania - PDF i mp3. Wszystkie nagrania są w dwóch wersjach: wokalnej i papierowa: książka i płyta CD (przesyłka Inpost 13,99 zł)Wersja elektroniczna: teksty PDF i muzyka mp3 (przesyłka elektroniczna 0,00 zł) Scenariusze i skecze kabaretowe dla młodzieży szkolnej / Urszula Wykurz. - Białystok : "Printex", 2017. Sygn. BLżWy 35163, BŁWyp 37563; Scenariusze przedstawień teatralnych dla dzieci / Agnieszka Kusza. - Kielce : Wydawnictwo Pedagogiczne ZNP, 2011. Sygn. CzytR 242646 Scenariusze teatrzyków dla szkół : historia Polski i świata / Zofia Scenariusz zajęć teatralno- dramowych opracowany przez mgr Renatę Pala – nauczyciela Przedszkola w Krakowie TEMAT: MAŁY KSIĄŻE – ZIARNKO NA WYSPIE Cele: Współpracuje w grupie ćwiczy w mówieniu: głośne i wyraźne mówienie, wzbogacenie słownictwa, swobodnie się wypowiada, udoskonala własne wypowiedzi rozwija wyobraźnię i fantazję rozwija aktywność twórczą kształtuje wrażliwość estetyczną rozwija postawy społeczne się: dziecko mówi swoje imię i dodaje jedną cechę prezentując ją z odpowiednim gestem, drugie dziecko mówi imię poprzednika z cechą i dodaje swoje imię z pozytywną lub zabawną cechą, trzecie mówi 1,2 itd. PKD:, Czym różnię się od innych?.- dostrzeganie między sobą różnic i kilkoro dzieci a inne mówią, w czym są podobne i czym się różnią. Przygotowane ilustracje przedstawiające ulubione zajęcia, zabawy lub czynności dzieci. Dzieci ustawiają się przy wybranym obrazku. /Jazda na rowerze, jedzenie lodów, zabawa klockami Lego, zabawa lalkami, malowanie, oglądanie książek, budowanie zamków z piasku nad morzem, zbieranie grzybów w lesie/. dziecko wybierze sobie roślinę oddającą swój charakter lub marzenie, pragnienia upodobnienia się do niej, posiadania jej cech niezwykłych. Przedstawiamy się swoim wybranym imieniem – nazwą rośliny. Przedstawienie powinno zawierać imię i gest ukazujący roślinę. wyobraźmy sobie, że jesteśmy ziarnkiem wybranej rośliny, które kiełkuje, rośnie powoli, rozwijanie wyobraźni, świadomości swoich mocnych stron. Muzyka się na grupy. Każda jest biurem turystycznym opracowującym folder, prezentujący krajobraz swojej wyspy tak, żeby wyrażał jaj nazwę i charakter. MIŁOŚĆ PRZYJAŹŃ SAMOTNOŚĆ PUSTYNIA Każda grupa również ma za zadanie stworzenie herbu wyspy oddający jej charakter. wyspy po kolei,podczas prezentacji „ krajobrazu” wyspy, dzieci określają swój skojarzenia i na ich podstawie nadają wyspie nazwę. Jeżeli jest to problemem,pomaga jeszcze herb. Grupa ujawnia powierzone zadanie. nad wyspami. 6. Taniec Słońca -Klanza mi może pomóc, gdy źle się czuję? – uświadomienie sobie przez dzieci, że przeżywają czasem przykre uczucia i że inni ludzie mogą im wtedy pomóc. Zabawa w pocieszanie, jedno dziecko płacze drugie go pociesza rozdziału II „Małego Księcia „ Scenariusz zajęć teatralno- dramowych opracowany przez mgr Renatę Pala – nauczyciela Przedszkola w Krakowie Temat: MAŁY KSIĄŻE -ŚWIECIE NASZ! RÓŻNE POSTAWY WOBEC ŚWIATA I INNYCH LUDZI. Cele: – Doskonalenie umiejętności współdziałania w grupie, podejmowanie prac zespołowych – Rozwiązywanie problemów w zespole – Zabawy dramowe połączone z tworzeniem własnych tekstów i scenek rodzajowych – Wykorzystanie niewerbalnych środków wyrazu: ruchy ciała, rąk, mimika, spojrzenie, uśmiech – uświadomienie sobie przez dzieci wpływu dobrych opinii na samopoczucie. – uświadomienie sobie przez dzieci różnic między nimi. powitalna „Hej „ ćwiczenie wykonywane jest w kole, prowadzący wysyła sygnał do osoby po prawej stronie mówiąc okrzyk hej z rożnym natężeniem i emocją oraz z dodaniem ruchu / tupnięciem, klaśnięciem / w hasło: dzieci stoją w kręgu plecami do środka. Prowadzący staje w środku, klaszcze i wypowiada hasło. Dzieci słysząc klaśnięcie odwracają się twarzą do środka i zastygają w pozycji, która najlepiej według nich interpretuje podane hasło. Smutno, zimno, gorąco, wesoło, boję się, jestem najszczęśliwszym człowiekiem, Małe dziecko, górnik po pracy, mama, inni ludzie o mnie myślą? –zabawa PKD? -uświadomienie sobie przez dzieci wpływu dobrych opinii na samopoczucie. Zabawa PKD, „Czym różnimy się od siebie? – uświadomienie sobie przez dzieci różnic między nimi. festiwal filmów najlepszy! Każda grupa to ekipa filmowa. W krótkim filmie ukazujemy sytuację, którą opisują wylosowane słowa: – Zostań moim sługą – Nie mogę przestać to jest silniejsze ode mnie – Wszystko mam i jeszcze więcej wezmę – Zobowiązałem się ja muszę Kto mnie podziwia jest prawdziwym znawcą? przygotowanych w wybranym momencie zatrzymuje obraz „Stop klatka „ i przeprowadza rozmowę w technice 5 poziomów świadomości pytania: – Co teraz robisz? – poziom czynności – Dlaczego to robisz? –W związku, z czym to robisz? –poziom kontekstu – Co chcesz przez to osiągnąć? –poziom oczekiwań i motywacji – Skąd wiesz, co cię przekonało, że takie zachowanie jest odpowiednie w takiej sytuacji?-poziom modeli i wzorców stosowanych w tej sytuacji, w tej roli – Jakie są twoje zasady? Czym kierujesz się w życiu?-poziom przekonań ciała do wiersza „ Wszyscy dla jednego „ -w kole dzieci masują swojego kolegę według wskazówek. Relaksacja. rozdziału „Małego Księcia „X o królu, XI o Pyszałku,, XIII o Bisnesmnie, XIV o Latarniku. Scenariusz zajęć teatralno- dramowych opracowany przez mgr Renatę Pala – nauczyciela Przedszkola w Krakowie Temat: RODZINKI Cele: – Stwarzanie okazji do tworzenia własnych opowiadań – Doskonalenie umiejętności współdziałania w grupie, podejmowanie prac zespołowych – Rozwijanie twórczej aktywności oraz ćwiczenie umiejętności dobrego komunikowania się – uświadomienie sobie, co sprawia, że ktoś jest nam bliski i co takiego robimy, ż naszym najbliższym jest z nami dobrze – uświadomienie dzieciom zmian, jakie zachodzą w ich życiu i w nich samych – uświadomienie dzieciom, że w różnych sytuacjach przeżywają różne uczucia/ szczęście, smutek, złość, strach /. „ ZIP – ZAP – ZEP „ –podaje się sygnał do wybranej osoby mówiąc i dodając gest pierwsza osoba mówi zip druga zap trzecia zep w dowolnej kolejności. – ćwiczenie w pozach osoba jest „Materiał do rzeźbienia „ modelowana przez rzeźbiarza. 1Zabawa PKD „ Moi najbliżsi i ja „- uświadomienie sobie, co sprawia, że ktoś jest nam bliski i co takiego robimy, ż naszym najbliższym jest z nami dobrze „Jaki byłem kiedyś? – uświadomienie dzieciom zmian, jakie zachodzą w ich życiu i w nich samych sprawia, ż przeżywamy różne uczucia?- uświadomienie dzieciom, że w różnych sytuacjach przeżywają różne uczucia/ szczęście, smutek, złość, strach /. -udawanie sytuacji przez dzieci: zgubiło się dziecko w sklepie, pod choinką czeka prezent – rozpakuj go, mama zgubiła portfel, ktoś zjadł moje ciastko, koledzy mnie przezywają, coś straszy na strychu, czujesz zapach ciasta w kuchni, tata naprawił mi rower, kolega mnie bije, ktoś zjadł moje ciastko, zaprosił mnie mój kolega na urodziny…../ 4..Dzieci otrzymują zdjęcia różnych ludzi z różnych czasopism, określają cechy charakteru, które mogą posiadać te osoby. Dzieci nazywają emocje i określają po czym je poznały. Grupy wybierają 2 osoby: pana i panią, którzy pasują do siebie. Określamy ich zajęcie, zawód, zainteresowania. a/ aranżujemy w grupie miejsce ich pierwszego spotkania / jak ono wyglądało, miejsce w którym się spotkali…./ b/wyobraźmy sobie, że upłynęło 10 lat i stwórzmy pomniki, ukazujące jak oni się zmienili, co robią..? masarz ciała do wiersza „ Urodziny Misia Zbysia „ 6. Gdybym był…. dokończenie myśli przez każde dziecko. 7. Wybór zdjęcia osoby i wklejenie jej na kartce. Dorysowanie jej miejsca w którym była by szczęśliwa. Scenariusz zajęć teatralno- dramowych opracowany przez mgr Renatę Pala – nauczyciela Przedszkola w Krakowie Temat: Układanie śmiesznych historii – zaduma nad Małym księciem i jego miłości do róży. Cele: – Doskonalenie umiejętności współdziałania w grupie, podejmowanie prac zespołowych – Rozwiązywanie problemów w zespole – Zabawy w teatr połączone z tworzeniem własnych tekstów i scenek rodzajowych – Wykorzystanie niewerbalnych środków wyrazu: ruchy ciała, rąk, mimika, spojrzenie, uśmiech – Rozwijanie twórczej aktywności oraz ćwiczenie umiejętności dobrego komunikowania się 1. Iskierka na powitanie. 2. Dzieci otrzymują śmieszne,dowcipne wizytówki. Proszę, aby wymieniły zabawy,które wzbudzają w nich radość i śmiech. Wybraną bawimy się. 3. Zabawa w maszyny: ćw. W grupach 3 trójka otrzymuje zadanie zaprojektowania i zaprezentowania pewnej maszyny wykorzystując własne ciała i ruch – karuzela, spychacz,,koparka, traktor, maszyna do bicia, maszyna grozy itp. 4. Organizujemy kącik wesołości i śmieszności: – Kącik śmiesznych kroków, dzieci same wymyślają kroki, mogą tańczyć Lambadę, Siała baba mak itp. – Kącik śmiesznych figur:”taniec połamaniec „, głowa, ramiona palec ‘ – Kącik min przy lustrze – Kącik śmiesznych głosów, np. chór zwierząt na określoną melodię – Kącik śmiesznych palców, gdzie dzieci pokazują sztuki z układaniem palców opowiadania „ Małego księcia „ VIII rozdział – narodziny róży 5. Zabawa do muzyki „ Mały książę „ z zamkniętymi oczami,kogo spotkają ręce, wtedy otwiera się oczy i mówimy coś miłego wzajemnie sobie i idziemy dalej. relaksacyjna do rymowanek „ Na górze róże na dole fiołki „, Na górze róże na dole kartofle „ w określanie komplementów koledze na „krześle róży „ -rozmowa czy dzieci wolą słuchać jak ktoś mówi o nim miłe słowa czy lubi mówić komuś. piosnki „Maleńka gwiazdko „ Scenariusz zajęć teatralno- dramowych opracowany przez mgr Renatę Pala – nauczyciela Przedszkola w Krakowie Temat: OSWÓJ MNIE – opowiadanie o Lisie rozdział XXI Cele: – Wykorzystywanie różnych metod rozwiązywania problemów – Uświadomienie sobie przez dzieci swoich mocnych stron – Doskonalenie umiejętności współdziałania w grupie, podejmowanie prac zespołowych – Rozwiązywanie problemów w zespole – Zabawy dramowe połączone z tworzeniem własnych tekstów i scenek rodzajowych – Wykorzystanie niewerbalnych środków wyrazu: ruchy ciała, rąk, mimika, spojrzenie, uśmiech słownikowe: witamy się w różny sposób np..Witam cię dostojny panie, się ma, moje uszanowanie dla tak znakomitego rycerza, dzień dobry śliczna mała dziewczynko, jak się masz stary druhu, całuję rączki ślicznej panience, czołem kapitanie w Plotki „ Byłem na balu,gdzie słyszałem 3 plotki o…..” opowiadania o Lisie z rozdziału XXI „Oswój mnie! „ – dzieci dobierają się parami, jedno prosi drugie aby otworzyło zaciśniętą pięść – potem mówi „ zaopiekuj się mną jestem taki mały, bezbronny i niezaradny, – później przekonuje aby zostało z nim na zawsze. – spisanie przez panią listy przeszkód w „ oswojeniu „ drugiego człowieka – spisanie zalet takiej sytuacji w kuszenie w grupach: – jedna osoba to Mały Książe, druga osoba lub 2 dzieci przekonują aby pozostał z różami z ogrodu na ziemi, trzecia grupa aby wrócił do swojej róży. Mały Książe występuj w roli eksperta. śląska „Nie chcę cię znać „ w maszynę: praca w grupach, każde dziecko z grupy wykonuje jedną czynność z maszyny, dochodzi kolejne dziecko i łączy się z poprzednim i wykonuje inną czynność itd., zgadujemy nazwę takiej maszyny. „ Wąż „ – pierwsze dziecko porusza się dowolnie inni naśladują ten ruch, „Wąż „ zmienia się. dramowa „Kim lub czym chciałbym być, gdybym nie był człowiekiem?” rozmowa: czy dobrze jest być człowiekiem? -co człowiek potrafi, a czego nie potrafią inne istoty żyjące i rzeczy martwe? Czym człowiek wyróżnia się w otaczającym świecie? Czy człowiek ma jakieś wady? czy można go zmienić? 10. Zaczarowany pierścień zmieniający dzieci w upragnione postacie, prezentacja w pięciostopniowych poziomach: kim jesteś? co robisz? – czynność dlaczego to robisz? – motywacja co to dla ciebie znaczy? co chcesz osiągnąć przez to? –zaangażowanie na kim lub na czym się wzorujesz? co sprawia że jesteś takim zwierzęciem, rośliną a ni inną? – model Za kogo się uważasz tak zachowując? –filozofia Odczarowanie każdego dziecka pierścieniem. 11. Dokończenie kolorowanki z zwierzętami, które pragną być inne z wymyślonej, fantazyjnej krainy. Z rozsypanki ułożenie imienia powstałego zwierzęcia. Wykonanie galerii dziwnych zwierząt.